Każdy z nas ma prawo do prywatności, w tym także do tajemnicy korespondencji. Prywatność ta chroniona jest zarówno przez przepisy prawa cywilnego jak i karnego.
Naruszenie tajemnicy korespondencji, a odpowiedzialność karna
Czytanie cudzej korespondencji bez wiedzy oraz pozwolenia adresata jest przestępstwem podlegającym karze grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2. Osoby, które bez uprawnienia uzyskały dostęp do treści informacji, których nie są adresatami narażone są na odpowiedzialność. Zgodnie z art. 267 kodeksu ’’Kto bez uprawnienia uzyskuje dostęp do informacji dla niego nieprzeznaczonej, otwierając zamknięte pismo, podłączając się do sieci telekomunikacyjnej lub przełamując albo omijając elektroniczne, magnetyczne, informatyczne lub inne szczególne jej zabezpieczenie’’ podlega karom, które zostały powyżej wymienione. Zachowaniami pociągającymi odpowiedzialność są:
- otwarcie zamkniętego pisma – przykładem jest otwarcie koperty przeznaczonej dla kogoś innego;
- podłączenie się do sieci telekomunikacyjnej – przekładem może być przechwytywanie danych w sieci wewnętrznej;
- przełamanie (rozszyfrowanie hasła dostępu do informacji objętych ochroną) albo ominięcie (zalogowanie się przy użyciu znanego hasła) zabezpieczeń elektronicznych, informatycznych, magnetycznych lub innych zabezpieczeń sieci.
Uzyskanie i zapoznanie się z treścią nieprzeznaczoną dla „ciekawskiego” może stanowić przestępstwo naruszenia tajemnicy korespondencji. Warto zaznaczyć, iż aby można było mówić o przestępstwie naruszenia tajemnicy korespondencji musimy mieć do czynienia z zachowaniem bezprawnym. Oznacza to, iż sprawca po pierwsze nie był uprawniony do uzyskania takich informacji, a po drugie uzyskał dostęp do nich poprzez złamanie (np. rozszyfrowanie hasła) albo pominięcie zabezpieczenia (znajomość hasła). Oznacza to, że otworzenie pisma i uzyskanie w ten sposób dostępu do informacji przez osobę, która nie jest jej adresatem stanowi przestępstwo.
Przestępstwo naruszenia tajemnicy korespondencji może zostać popełnione tylko i wyłącznie umyślnie, a także z tak zwanym zamiarem bezpośrednim. Nie popełnia przestępstwa osoba, która nieświadomie uzyskał dostęp do informacji.
Naruszenie tajemnicy korespondencji, a odpowiedzialność cywilna
Ochrona tajemnicy korespondencji jest przewidziana także w przepisach Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 26 kodeksu ochrona dóbr osobistych obejmuje tajemnicę korespondencji oraz znajduje zastosowanie zarówno w przypadku zapoznania się przez nieuprawnionego z treścią cudzej korespondencji, jak i w sytuacji jej nieuprawnionego rozpowszechniania. Artykuł 24 stanowi, iż w sytuacji w której dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, osoba poszkodowana może żądać jego zaniechania. W sytuacji kiedy do naruszenia tajemnicy korespondencji już doszło to wówczas osoba poszkodowana może domagać się na przykład:
- złożenia oświadczenia odpowiedniej treści;
- zapłaty zadośćuczynienia pieniężnego;
- zapłaty odpowiedniej sumy na wskazany cel społeczny.
Wystąpienie z roszczeniem powinno zostać solidnie udowodnione. Przede wszystkim należy wskazać istnienie dobra osobistego (czyli prawa do tajemnicy korespondencji), przejawy zagrożenia albo naruszenia dobra (wykazać, że ktoś przeczytał korespondencję) oraz wykazać bezprawność działania sprawcy. Sądem, który rozpoznaje sprawę jest Sąd Okręgowy (sąd w którego okręgu sprawca ma miejsce zamieszkania albo siedzibę).
Dodaj komentarz